Ik ben Marieke, ik ben 49 en ik heb meegeholpen met het vertalen naar Engels van de interviews op deze site. Ik woon in het noorden van het land, in een rustig dorp met mijn drie katten. Ik hou mezelf bezig met mijn vrijwilligerswerk bij een antiekzaak, en mijn grootste hobby, koken.
In 2014 moest ik me ziek melden, door een combinatie van klachten door epilepsie, depressie en burn-out.
Uiteindelijk ben ik volledig afgekeurd, wat betekende dat ik mijn leven compleet anders in moest richten. Ik moest leren omgaan met blijvend lage energie, zware overprikkeling, en een heel ander leefritme zonder werk. M’n liefde voor muziek was ik kwijtgeraakt omdat alles “lawaai” was geworden. De tv ging naar zolder. Ik verhuisde, weg uit een gehorig flatje in de stadsdrukte. Dan zit je thuis op de bank en is je wereldje ineens heel klein en leeg.
Bij Inter-Psy Groningen viel ik eigenlijk met mijn neus in de boter door de aanwezige, uitgebreide kennis over autistische vrouwen, en kreeg ik vrij snel de diagnose autisme. Daardoor viel voor mij heel veel op zijn plaats: problemen met sociale aansluiting, vastlopen in werk en opleiding, het constante gebrek aan energie en de overprikkelingsklachten.
Ik herinner me dat ik net gestopt was met mijn studie, en dacht, het lijkt alsof er een glazen muur tussen mij en de wereld zit. Wat ik ook doe, wat ik ook probeer, ik breek er niet doorheen en alles mislukt. Die muur was niet autisme zelf, maar dat ik niet wist dat ik het had. Want sinds de diagnose heb ik zoveel kunnen leren en inhalen, m’n zelfvertrouwen is enorm gegroeid. Pas als je weet waar je problemen door worden veroorzaakt, weet je hoe je ze het beste kunt aanpakken.
Maar autisme heeft ook positieve kanten: ik ben ontzettend breed geïnteresseerd, en wil altijd meer leren. Ik heb een paar blijvende interesses zoals de Indiase keuken, waarin gelukkig altijd wat nieuws blijft te ontdekken, maar ook geschiedenis, kunst, talen, andere culturen. Ik herken mezelf ook in aspecten als analytisch ingesteld zijn, mensen sterk aanvoelen (soms overweldigend), voor mijn eigen mening staan.
Ik ben er trots op hoe ik in de afgelopen tien jaar uit een flinke depressie ben gekomen en me nu, ondanks de blijvende beperkte energie, toch sterker en beter voel dan ooit daarvoor. Natuurlijk zijn er nog dalen, die zullen er altijd zijn, en er is nog genoeg om aan te werken. Maar ik heb nu het vertrouwen dat ik mijn doelen ga halen. Zoals nu, heel praktisch, eindelijk een rijbewijs halen! Een fijne psycholoog en daarna goede thuisbegeleiding heeft me daarbij enorm geholpen. Ook mijn vrijwilligerswerk als constante, waar altijd begrip en rust is, ben ik erg blij mee.
Mijn tip voor andere vrouwen met autisme: maak gebruik van de beschikbare hulp, neem daarin de regie, want het gaat om jou. Kijk uit voor bekende valkuilen als perfectionisme, en jezelf teveel aan een ander aanpassen. Laat je ook niet afschrikken om nieuwe dingen te proberen. Ik ga bijvoorbeeld al jaren graag alleen op vakantie. Ja, dan plan ik veel van tevoren zodat ik niet voor vervelende verrassingen kom te staan. Maar ik heb ook de vrijheid om mijn dagen zo in te richten als ik wil, de rust op te zoeken als ik het nodig heb, niet afhankelijk te zijn van anderen. Ik kan het iedereen die van reizen houdt aanraden!
Reactie plaatsen
Reacties