Ik ben Nikki, 35 jaar oud en 5 jaar geleden gediagnosticeerd met ASS. Ik ben getrouwd en moeder van twee kinderen. Ik hou van lezen, schrijven, tekenen, puzzelen, tv kijken... Veelal dingen die je makkelijk alleen kunt doen, dus.
De impact van autisme op mijn leven ervaar ik als groot. Ik ben in mijn jeugd regelmatig gepest en buitengesloten, met de nodige gevolgen voor mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld. Veranderingen vind ik een verschrikking en leiden regelmatig tot gevoelens van paniek. Moeheid is haast een constante factor in mijn leven. Door bijvoorbeeld prikkels, maar ook door slaapproblemen. Er is altijd wel iets gaande in mijn hoofd. Of het nou gesprekken zijn die ik herhaal of juist aan het voorbereiden ben, situaties die ik probeer te visualiseren, irritante liedjes die op een eindeloze ‘repeat’ lijken te staan; stil is het nooit. En hoewel ik heel gevoelig ben voor de energie van anderen, lijkt het alsof anderen mij niet of nauwelijks kunnen lezen. Daardoor lijkt het vaak beter te gaan dan het gaat en ik zal wat dat betreft niet snel mijn ware gezicht laten zien.
Ik ben een doorzetter. Eerlijk en betrouwbaar. Ik zal altijd alles op alles zetten om er te zijn voor de mensen die belangrijk voor mij zijn. Het meest trots ben ik op mijn kinderen en de band die ik met hen opbouw. Het feit dat ik in staat ben sorry tegen hen te zeggen en hen leer dat je fouten kan en mag maken. Het bewust praten over gevoelens. Het bieden van structuur en rust en mede daardoor het creëren van een veilige basis.
⠀
Mijn tip aan mensen met autisme is om tijd aan jezelf te besteden. Om jezelf te leren kennen en van daaruit te starten met het bouwen van een leven dat werkt voor jou.
Reactie plaatsen
Reacties