Ik ben Alijah (@bees_cool_) en ben bijna 16 jaar. Ik ben non-binair en kreeg de autismediagnose in 2020, maar het voelde altijd alsof ik anders was. Ik heb een haat-liefdeverhouding met mijn autisme, dit wordt vooral beïnvloed door de mensen om me heen.
Ik ben veel gepest, omdat ik anders was en niet voldeed aan de norm. Ik voelde me zo alleen, ik probeerde me zo goed mogelijk aan te passen, maar het leek alsof mensen konden voelen dat ik anders was. Na een tijdje liet ik mezelf toe om me anders te kleden en gedragen zoals ik dat wilde. Deze periode in mijn leven was erg moeilijk. Ik bereikte een dieptepunt toen ik in Amsterdam woonde en een ernstige depressie en angst kreeg. Mijn leraar merkte dit en stuurde me naar therapie. Na 6 maanden therapie was er niks veranderd. Ik vond therapie dom. Het werkte niet voor mij. Toen ik naar Hilversum verhuisde ging het steeds slechter met me.
Ik dacht dat er iets mis met me was, totdat mijn nieuwe therapeut suggereerde dat ik autisme had. Ik dacht: "Oh mijn god, dat verklaart zoveel." Eenmaal gediagnosticeerd kon ik meer informatie verzamelen en onderzoek doen naar autisme. Dat hielp me om over mezelf te leren en me minder eenzaam te voelen. Ik had eindelijk een antwoord op waarom mensen dachten dat ik niet "normaal" was. Ik doe nu ook niet meer alsof ik normaal ben en zorg vertel aan mensen altijd dat ik autisme heb, of ze me dan "achterlijk" vinden of me accepteren.
Mijn tip voor anderen met autisme: LEEF NIET VOOR ANDERE MENSEN. Leef voor jezelf! Je hoeft niet te doen alsof je iemand anders bent, om het anderen comfortabeler te maken of om vrienden te hebben. Het heeft jaren geduurd voordat ik stopte met spiegelen/maskeren, maar ik betrap mezelf er soms nog op. Je moet voor jezelf leven, want niemand anders zal dat voor je doen. Wees trots op jezelf, je bent zo ver gekomen.
Reactie plaatsen
Reacties